Porsche Taycan Turbo GT – inne sportowe auta mogą się od niego uczyć? | TEST

Porsche Taycan Turbo GT ma ponad 1100 koni, a podczas przyspieszania dosłownie prasuje mózg. Ale nie to jest w nim najbardziej fascynujące.

Dziennikarze motoryzacyjni mają szeroki wachlarz określeń, którymi mogą opisać szczególnie wysokie osiągi testowanego auta. Parę przykładów: piorunujące, porażające, fenomenalne, rakietowe, kosmiczne, nieziemskie. Jednak w przypadku Taycana Turbo GT każde z tych słów będzie niedopowiedzeniem.

fot. Kacper Szczepański/Motor

Niech moc będzie z Tobą

Jak na swój wczesny debiut Taycan okazał się udanym „elektrykiem”, znakomitym w prowadzeniu (w tej kategorii wagowej) i całkiem efektywnym. Po liftingu stał się jeszcze lepszy, choć wciąż musi borykać się z generalną nieufnością wobec aut z takim napędem.

Po modernizacji Porsche – być może w interesie przyciągnięcia dodatkowej uwagi, a może jako ćwiczenie dla swoich inżynierów – dodało do oferty topowy wariant Turbo GT. O szczytowej mocy 1109 KM (na 2 s, 1034 KM z Launch Control, bazowo 789 KM).

W dogodnych warunkach pozwala to osiągnąć „setkę” w 2,4 s, ale żadne liczby – i żadne słowa – nie oddadzą doświadczenia, jakie towarzyszy temu przyspieszaniu. Kierowca (i ewentualnie pasażerowie) czuje wtedy na skroniach silny, choćby bolesny ucisk. A i tak ma ochotę na powtórkę, i jeszcze jedną, i kolejną...

Następny szok może wywołać tempo, w jakim ten wóz rozpędza się od 0 do 200 km/h – 6,6 s. Po przesiadce do niemal dowolnego auta sportowego z napędem spalinowym nic już nie jest takie samo. Dość wspomnieć, iż obecne 911 Turbo S (650 KM) na ten sam manewr potrzebuje „aż” 8,9 s.

fot. Kacper Szczepański/Motor

Spalinowa reakcja

Jednak kunszt inżynierów Porsche nie objawia się w samych osiągach, ale w sposobie, w jakim są one „podawane”. Taycan imponuje gracją, z jaką wystrzeliwuje do przodu z gazem w podłodze. Czuć, iż ograniczają go jedynie opony, a wszystko dzieje się zadziwiająco gładko.

Jeszcze większe wrażenie robi liniowa charakterystyka przepustnicy, przywodząca na myśl samochody spalinowe. To pięta achillesowa wielu aut elektrycznych, w których „gumowa” reakcja na gaz utrudnia dozowanie siły napędowej i odbiera przyjemność z jazdy. Ale nie tutaj – w Taycanie Turbo GT prawy pedał reaguje z „mechanicznym” wyczuciem, zapewniając kierowcy pożądaną kontrolę bez wrażenia, iż mocy jest aż za dużo na cywilne drogi.

Jak na swoje możliwości Taycan Turbo GT wygląda dość dyskretnie. fot. Kacper Szczepański/Motor

Ostatni element tej układanki stanowi aktywne zawieszenie Porsche Active Ride, osobno regulujące siły dla wszystkich z kół, które zapewnia Taycanowi niezachwianą stabilność, a jednocześnie „wirtualnie” odejmuje mu spory ułamek masy własnej. To wszystko przy zadziwiająco wysokim poziomie komfortu. Efekt: samochód prowadzi się zaskakująco purystycznie i organicznie, bez walki z masą, bez ADHD, bez sztucznego napięcia. Mamy tu kierownicę, mnóstwo mocy, koła oraz, gdzieś w tle, nadwozie i całą resztę. A cichy napęd, paradoksalnie, pozwala pełniej to wszystko poczuć.

Punkt widzenia zależy...

Turbo GT jest bardziej energożerne od słabszych wariantów Taycana, choć wciąż zapewnia przyzwoity zasięg (300 km autostradą), a pokonywanie dalekich tras ułatwia bardzo szybkie ładowanie (przy 75% stanu wciąż można osiągnąć 200 kW!).

1,1 mln zł, zwłaszcza za „elektryka”, wydaje się kwotą zaporową, ale akurat to auto osiągami gra w lidze hipersamochodów i jest od nich funkcjonalniejsze. Prawie okazja.

1811

Porsche Taycan Turbo GT – test: podsumowanie

• Znakomita jakość, przemyślana obsługa, osiągi, płynność reakcji, stopień skondensowania, komfort, tani serwis

• Obcisły tył, uboga seryjna specyfikacja

Porsche Taycan Turbo GT wiele mówi o przyszłości sportowych aut na prąd – i na szczęście rysuje ją w dobrych barwach.