Nowe Suzuki Swift 1.2 DualJet mild Hybrid jest nieskomplikowane, zwinne i oszczędne. Takich aut jest dziś coraz mniej | TEST

Nowa generacja Suzuki Swifta pozostaje wierna założeniom poprzednich wcieleń tego miejskiego modelu – ma atrakcyjny wygląd i niewielkie jak na swoją klasę rozmiary. Wciąż sporo w nim także tradycyjnych, „analogowych” rozwiązań. Czy właśnie takie, czyli lekko zawadiackie, ale nieprzekombinowane auto ma dziś szansę na podbój rynku?

W 2005 roku Suzuki zaprezentowało całkiem nowego Swifta i była to prawdziwa rewolucja w stosunku do poprzedniego, wyjątkowo skromnego modelu. Japońska firma postawiła na odważną i ciekawą stylizację, w której można było wręcz dostrzec nawiązania do jednego z najbardziej znanych „maluchów”, czyli Mini Hatcha. Od tego czasu pojawiły się już trzy kolejne wcielenia Swifta, i wszystkie są wierne tej wprowadzonej niemal dwie dekady temu koncepcji.

Sama sylwetka najnowszego Swifta jest podobna do tej w poprzedniku, ale karoserię zaprojektowano od podstaw i wyraźnie zmieniły się detale stylizacji, takie jak choćby lampy. Największa modyfikacja objęła maskę, która teraz ma formę tzw. muszli małży, czyli jest zamontowana ponad błotnikami.

Jeśli chodzi o rozmiary, nowy Swift w zasadzie dokładnie odpowiada poprzednikowi, także pod względem rozstawu osi. Suzuki ma 386 cm długości, pozostaje zatem autem plasującym się pomiędzy typowymi minisamochodami (np. Toyotą Aygo X – dł. 370 cm) a modelami miejskimi (np. Skodą Fabią – dł. 411 cm).

Sylwetka nowego Swifta jest podobna do tej w aucie poprzedniej generacji. Tylne klamki nie są już na słupku, a na drzwiach.

Kokpit – analogowo i cyfrowo

Wnętrze siódmej generacji Swifta przeszło zdecydowaną metamorfozę. Wyraźnie zmienił się kształt deski rozdzielczej, a ekran, dotąd w niej zabudowany, został przeniesiony na jej szczyt. Trochę dziwne jest to, iż wbrew obecnym trendom zastosowano jego masywną obudowę. Gdyby nie ona, wyświetlacz mógłby być znacznie większy, a przy okazji kokpit wyglądałby lżej. Sam system multimedialny działa sprawnie, menu są proste, a ekran ma dobrą jakość i jest wystarczająco responsywny.

Niestety nie wszystkie funkcje samochodu ustawia się za jego pośrednictwem. Wiele ustawień, w tym systemów bezpieczeństwa, realizuje się poprzez komputer pokładowy umieszczony pomiędzy analogowymi wskaźnikami. Sprawę pogarsza jeszcze to, iż do sterowania trzeba użyć patyczka po ich prawej stronie – ani to intuicyjne, ani wygodne. Zdecydowanie do poprawy.

Poza tym obsługa okazuje się łatwa, bo na szczęście pozostawiono duży panel klimatyzacji i przyciski do uruchamiania/wyłączania niektórych funkcji, np. podgrzewania siedzeń czy systemu start/stop.

1539

W kabinie nie odnajdziemy wprawdzie miękkich plastików, ale te, które zastosowano, dzięki różnym kolorom i fakturom prezentują się całkiem dobrze. W sumie wnętrze Swifta sprawia naprawdę przyjemne wrażenie.

Jak na tak nieduży samochód Swift pozytywnie zaskakuje ilością miejsca w kabinie. Z przodu wygodnie usiądą osoby o wzroście ponad 190 cm i nie będą ocierały o dach.

Z tyłu także bez problemu zmieszczą się wysocy pasażerowie i wystarczy im miejsca na głowy, stopy i kolana (w tym ostatnim przypadku pod warunkiem, iż z przodu nie zasiądą „dwumetrowcy”). Szkoda jedynie, iż regulacja tylnych zagłówków jest zbyt skromna.

1540

Układ napędowy – wystarczająco sprawny

Suzuki przeznaczyło dla Swifta silnik nowej generacji (Z12E) – benzynowy 1.2 R3 wspierany układem mikrohybrydowym. Jednostka dysponuje mocą 83 KM, ale w praktyce okazuje się to wystarczające dla tego lekkiego auta.

W swoim naturalnym środowisku, czyli w ruchu miejskim, Swift przyspiesza całkiem dynamicznie, choć także na trasie, do ok. 120 km/h, nie odczuwa się specjalnie niedoboru siły napędowej. Na autostradzie, a tym bardziej podczas wyprzedzania na drogach lokalnych, do sprawnego rozpędzania warto jednak redukować przełożenia. Ważne zatem, iż 5-biegowa manualna skrzynia (dostępna jest też CVT) działa lekko i precyzyjnie. Atutem jest bardzo niskie zapotrzebowanie na paliwo, które podczas spokojnej jazdy w trasie wynosi około 4 l/100 km.

Nowy Swift, tak jak poprzednicy, przekonuje lekkim i przyjemnym prowadzeniem. Jest zwinny, chętnie zmienia kierunek jazdy. Na zakrętach wykazuje pewną tendencję do przechyłów i niewielką do podsterowności. Co ważne, także na autostradzie okazuje się stabilny. Komfort jazdy jest niezły, choć na dużych nierównościach wstrząsy są wyraźnie odczuwalne.

Najnowsze Suzuki Swift to już siódma generacja tego modelu. Pierwsza zadebiutowała w 1983 roku.

Suzuki Swift 1.2 DualJet mild Hybrid Elegance – test: podsumowanie

Nadwozie i wnętrze

• przestronna kabina, wystarczająco pojemny bagażnik, udane multimedia, dobra widoczność

• obsługa wielu funkcji przez komputer

Układ napędowy

• akceptowalna dynamika, bardzo niskie spalanie, precyzyjna skrzynia biegów

• słaba elastyczność

Właściwości jezdne

• dobra stabilność także podczas szybkiej jazdy w trasie, lekko pracujący układ kierowniczy

• wstrząsy na większych wybojach

Wyposażenie i cena

• bogate wyposażenie seryjne, sporo systemów bezpieczeństwa czynnego

• brak możliwości dokupowania opcji

Swift w swoim najnowszym wcieleniu pozostał wyjątkowo sympatycznym miejskim samochodem. Jest przestronny oraz całkiem wygodny, a do tego jego benzynowy silnik okazuje się wystarczająco dynamiczny i wyjątkowo ekonomiczny. Ma też bogate wyposażenie seryjne, obejmujące również nowoczesne systemy wsparcia kierowcy.

Suzuki Swift jest nieco tańsze od rywali (np. Renault Clio czy Toyoty Yaris), ale tak naprawdę pod względem rozmiarów znajduje się pomiędzy segmentami samochodów mini i miejskich.