
Łada była najlepszym autem państw socjalistycznych z jednego powodu: skonstruowano ją na Zachodzie.
Ponad 800 zmian wprowadzono do oryginalnego projektu Fiata 124, żeby dostosować go do specyfiki Związku Radzieckiego. Ten samochód gwałtownie stał się przebojem.
Zaporożec był w ZSRR obiektem drwin, Moskwicz – złem koniecznym, a Łada – marzeniem. Świetnie szedł też eksport: samochody wysyłano choćby do Kanady i niemal do wszystkich państw europejskich.

W stosunku do Fiata 125p, Łada jest nowocześniej skonstruowana. Ma silnik z wałkiem rozrządu w głowicy, co pozwala uzyskiwać wyższe obroty, a więc i wyższą moc. Wałek czasem sprawiał kłopoty – wycierał się po przebiegu kilkudziesięciu tys. km. Ogólnie jednak silnik Łady to jej najmocniejszy punkt.

W tylnym zawieszeniu zastosowano sprężyny śrubowe, a nie resory, jak w Polskim Fiacie. Szkoda tylko, iż skrzynia biegów do końca pozostała zaledwie 4-przełożeniowa. Hamulce z podciśnieniowym wspomaganiem zaskakują skutecznością.


Łada – radzieckie premium
Jeśli wcześniej siedziało się w siermiężnych autach FSO, Skody czy Wartburga, to zajęcie miejsca w Ładzie jest doznaniem z klasy premium. Kolorowa, skajowa tapicerka, drewniane okleiny na desce rozdzielczej i oddzielne zegary to elementy, które można było znaleźć także w autach zachodnich współczesnych Ładzie. Dodajmy, iż wnętrze pochodzi z włoskiego Fiata 125. Polski Fiat 125p nigdy go nie otrzymał.
1085
Jak jeździ Łada?
Krótko mówiąc – prowadzi się jak zachodni samochód, bo... jest zachodnim samochodem, tyle iż z lepszym ogrzewaniem i większym prześwitem.
Silnik chętnie nabiera obrotów i nie brakuje mu momentu na żadnym biegu. Jednak Łada to auto wyraźnie mniejsze niż 125p. Rozstaw osi różni się o 9 cm względem Polskiego Fiata. Tu już potrafi być naprawdę ciasno za kierownicą i nie polecamy tego auta osobom o wzroście 190 cm lub więcej. Mimo to jest to auto, którym można się wybrać choćby w dłuższą trasę.
Ładą poruszam się na co dzień. Jazda nią daje mnóstwo frajdy, szczególnie moim dzieciakom. Wbrew pozorom nie jest zawalidrogą, pod względem przyspieszenia czy prowadzenia nie odbiega wiele od współczesnych aut.
Filip, właściciel Łady 2106
Jeśli mowa o mechanice, Łada nie sprawia większych problemów. Wyzwaniem może okazać się znalezienie części zamiennych dobrej jakości. Zamienniki produkowane w Rosji często nie pasują albo uszkadzają się podczas montażu. Oprócz błotników przednich, radziecki sedan nieźle opiera się korozji.

1.5 | 1.6 |
benz., 1452 cm3, R4 | benz., 1569 cm3, R4 |
77 KM | 80 KM |
106 Nm | 122 Nm |
17,0 s | 16,0 s |
152 km/h | 154 km/h |
8,4 l/100 km | 8,5 l/100 km |
413/161/144 cm | 413/161/144 cm |
242 cm |
Łada 2101/2103/2106 –historia modelu
- 1970: rozpoczęcie produkcji Łady 2101, czyli Fiata 124 po modyfikacjach dostosowujących go do rynku ZSRR.

- 1972: premiera modelu 2102 (kombi) i 2103 (model „premium”)
- 1976: modernizacja modelu 2103, auto otrzymuje nowe oznaczenie 2106
- 1977: kolejny niewielki lifting, zmiany w instalacji elektrycznej
- 1979: 2106 z mniejszymi silnikami – 1.5, a choćby 1.3 (wcześniej 1.6)
- 1984: zakończenie produkcji 2103
- 2001: koniec produkcji 2106, ale według niektórych źródeł, małoseryjny montaż trwał choćby do 2008 r.
