2 dni temu
W „Motorze" nr 36 z 7 września 1969 roku – prezentacja sensacyjnego prototypu Mercedesa (tzw. samochodu doświadczalnego) o nazwie C111 zasilanego jednostką z wirującym tłokiem. Eksperymenty z silnikiem Wankla (w dwóch podejściach) dały jednak niezbyt satysfakcjonujące rezultaty. Ostatecznie przerzucono się więc na silniki Diesla i benzynowe.
Wytwórnia Daimler Benz dołączyła do grona tych firm, które zajmują się pojazdami napędzanymi silnikiem z wirującym tłokiem. Jej nowy samochód doświadczalny Mercedes-Benz C111, napędzany jest trzykomorowym silnikiem Wankla i stanowi interesujące studium nad zastosowaniem tego typu napędu do samochodu o charakterze sportowym.
https://magazynauto.pl/porady/silniki-wankla-znowu-beda-sie-krecic-historia-modele-zasada-dzialania-przyszlosc-jednostek-z-wirujacymi-tlokami,aid,4055Samochód znajduje się adekwatnie jeszcze w stadium prób i badań, ale mówi się, iż w roku przyszłym znajdzie się w sprzedaży w ograniczonych naturalnie ilościach. Mercedes C111 ma być oficjalnie przedstawiony na najbliższym salonie samochodowym we Frankfurcie nad Menem.
Interesujący, doświadczalny samochód F-my Daimler Benz; model C111 z trzykomorowym silnikiem Wankla.
fot. Mercedes
Jednostkę napędową samochodu C111 stanowi trzykomorowy silnik z trzema wirującymi tłokami syst. Wankla o pojemności komór spalania 600 cm3, co odpowiada pojemności silnika tłokowego — 3,6 litra.
Ta jednostka napędowa jest umieszczona między osiami, tuż za plecami kierowcy. Takie niecodzienne usytuowanie silnika w samochodzie osobowym ma sporo zalet, o ile wymienić np. równomierne rozłożenie ciężaru na obie osie samochodu, ale i wad np. w postaci utrudnionego chłodzenia itp. Zasilanie silnika w paliwo ma miejsce przy użyciu trzech pomp wtryskowych, uruchamianych mechanicznie. Zapłon jest tranzystorowy; w każdej komorze spalania znajduje się jedna świeca zapłonowa.
Według danych fabrycznych osiągana moc maksymalna silnika około 280 KM-DIN, przy 7000 obr/min. i maksymalny moment obrotowy około 30 kgm, pozwalają na osiąganie szybkości rzędu 260 km/godz. i przyspieszanie ze startu stojącego do 100 km/godz. w 5 sekund.
Nadwozie doświadczalnego samochodu Mercedes C111 wykonane jest z tworzyw sztucznych, wzmocnionych włóknem szklanym. Poszczególne elementy nadwozia są połączone poprzez klejenie i nitowanie. Nadwozie przymocowane jest do ramowego podwozia; w bocznych elementach skrzynkowej ramy umieszczone są dwa zbiorniki paliwa o pojemności 60 litrów każdy. Drzwi samochodu otwierane są wraz z częścią dachu na zawiasach umieszczonych w osi, głównej pojazdu, tak jak to miało miejsce swego czasu w Mercedesie 300 SL.
Nadwozie samochodu Mercedes-Benz C111 wykonane jest z tworzyw sztucznych. Drzwi wraz z częścią dachu otwierane są ku górze.
fot. Mercedes
Napęd na tylne koła przenoszony jest poprzez pięciobiegową, całkowicie synchronizowaną skrzynię przekładniową, zblokowaną z silnikiem.
Nowy model doświadczalnego Mercedesa C111 — samochodu o charakterze wybitnie sportowym jest — być może — zapowiedzią powrotu tej firmy do wysokiego wyczynu. Czyżby wieloletnia nieobecność Mercedesa na trasach wyścigów i rajdów przyczyniała się do zmniejszenia zainteresowania wyrobami firmy ze Stuttgartu-Untertürkheim?
https://magazynauto.pl/wiadomosci/mercedes-na-wodor-prezentacja-z-motoru-z-1982-roku,aid,3111DANE TECHNICZNE MERCEDES-BENZ C 111
Silnik trzykomorowy z trzema wirującymi tłokami syst. Wankel, umieszczony w środku samochodu, napędzający koła tylne. Pojemność komór spalania 600 cm3 (co odpowiada 3,6 l w konwencjonalnym silniku tłokowym). Moc silnika 280 KM-DIN przy 7000 obr/min. Maksymalny moment obrotowy około 30 kgm. Zasilanie paliwa — przez wtrysk bezpośredni dzięki trzech mechanicznych pomp wtryskowych. Zapłon tranzystorowy. Chłodzenie wodne, dwa elektrycznie napędzane wiatraki wentylatora.
Przeniesienie napędu: sprzęgło suche jednotarczowe, sterowane hydraulicznie. Skrzynia przekładniowa — pięciobiegowa całkowicie synchronizowana, zblokowana z silnikiem. Podwójne przeguby w tylnych kołach. Ogumienie 195 VR 14. Hamulce hydrauliczne, tarczowe w przednich i tylnych kołach, dwuobwodowe, hamulec ręczny z mechanizmem wspomagającym.
Podwozie: rama spawana i nitowana. Zawieszenie kół przednich — niezależne na podwójnych wahaczach, sprężynach śrubowych z ciśnieniowymi elementami tłumiącymi, stabilizator. Zawieszenie kół tylnych na trzech wahaczach i dwóch poprzeczkach w każdym kole, sprężyny śrubowe, ciśnieniowe elementy tłumiące, stabilizator. Mechanizm kierowniczy — wycinek zębaty z kulkami, hydrauliczny element tłumiący.
Nadwozie z tworzyw sztucznych wzmocnionych włóknem szklanym; dwoje drzwi otwieranych wraz z częścią dachu ku górze. Ilość miejsc — 2.
Wymiary, masy. Rozstaw osi — 2,62 m; rozstaw kół przednich — 1,38 m, tylnych — 1,37 m, Długość x szerokość x wysokość 4,23 x 1,80 x 1,125 m. Masa pojazdu w stanie gotowym do drogi — około 1100 kg.
Dane trakcyjne (fabryczne): szybkość maksymalna około 260 km/godz. Przyspieszenia: ze startu stojącego do 100 km/godz. — 5 sek.
A.O.; „Motor” 36/1969
„Motor" nr 36 z 7 września 1969 r.
