Moskwicz 412 – prezentacja | "Motor" nr 42/1969

W „Motorze” nr 42 z 19 października 1969 roku – prezentacja Moskwicza 412, eksportowego hitu radzieckiej motoryzacji. Od poprzednika – modelu 408 – różniła go m.in. znacznie mocniejsza i nowocześniejsza jednostka napędowa, dość mocno „zainspirowana” silnikiem... BMW.

W badaniu drogowym Moskwicza 408, które zamieściliśmy w roku ubiegłym (Motor 6/1968) wyraziliśmy szereg życzeń pod adresem konstruktorów tego radzieckiego samochodu z Moskiewskich Zakładów Samochodów Małolitrażowych.

Szereg zgłoszonych przez nas życzeń dotyczących tego wozu (7 na 11) zostało wprowadzonych w modelu Moskwicz 412, będącym następcą znanego u nas 408. Naturalnie zdajemy sobie sprawę, iż samochody Moskwicz zostały zmodernizowane wcale nie dzięki testowi Motoru, ale nasze sugestie w znacznym stopniu pokrywały się z wprowadzonymi przez radzieckich konstruktorów zmianami.

W nowym Moskwiczu 412 zastosowano kwadratowe reflektory. Moskwicz

Moskwicz 412 posiada zupełnie nowy 1,5-litrowy, 75-konny silnik o ponad kwadratowym układzie skoku tłoka i średnicy cylindra. Dla lepszego dostępu do świec zapłonowych, rozdzielacza i rozrusznika silnik pochylono w prawo pod kątem 20°. Kulisty kształt komory spalania, przy stosunkowo wysokim, jak na radzieckie samochody, stopniu sprężania 8,8 pozwala na stosowanie paliwa o liczbie oktanowej 93, bez objawów detonacji czy przegrzewania.

Wałek rozrządu umieszczony w głowicy steruje bez użycia popychaczy zaworami w głowicy rozchylonymi pod kątem 52°. Wał korbowy tego zupełnie nowego silnika ułożyskowany jest — tak jak trzeba — na pięciu łożyskach korbowych.

https://magazynauto.pl/wiadomosci/rosjanie-wskrzesili-moskwicza-to-klon-chinskiego-jac-js4,aid,2630

Kadłub silnika, głowica, miska olejowa wykonane są ze stopów lekkich. Mokre tuleje cylindrowe wprasowane są do kadłuba, co ułatwia przeprowadzanie napraw. W układzie smarowania obok filtra dokładnego oczyszczania oleju z papierowym wkładem znajduje się, często spotykana w radzieckich samochodach chłodnica oleju, pozwalająca na długotrwałą pracę silnika bez przegrzewania. Również wkład filtra powietrza jest papierowy i wytrzymuje 20-25 tys. km przebiegu.

Regulacja luzu zaworowego musi być przeprowadzana co 10-12 tys. km. Układ chłodzenia jest zamknięty hermetycznie, a odłączany samoczynnie wentylator zapewnia silnikowi szybkie uzyskanie optymalnej temperatury pracy.

Podłużny i poprzeczny przekrój silnika samochodu Moskwicz 412.

Ciekawostką jest zastosowanie tego samego gaźnika K-126N o nieco innych parametrach regulacyjnych co w zupełnie innym przecież dotychczasowym silniku.

W instalacji elektrycznej samochodu znalazła się prądnica prądu przemiennego (alternator) o mocy 450 W.

Ponieważ o blisko 25% zwiększyła się wielkość maksymalnego momentu obrotowego wzmocniono, w porównaniu z modelem 408, sprzęgło samochodu poprzez zwiększenie średnicy tarcz ciernych; lepiej zabezpieczono sprzęgło przed przedostawaniem się oleju z silnika i skrzyni biegów.

https://magazynauto.pl/wiadomosci/czlonek-zarzadu-porsche-zaproponowal-putinowi-reaktywacje-marki-wolga-donosi-der-spiegel,aid,3029

Zupełnie nowa skrzynia biegów ma zmienione przełożenia, jest synchronizowana również i na I biegu, wyposażona w lepsze synchronizatory poszczególnych biegów oraz sterowana jest dźwignią umieszczoną na podłodze samochodu.

Ta nowa skrzynia przekładniowa Moskwicza 412 jest wymienna z dotychczas produkowanym modelem. Obroty krytyczne wału napędowego zostały zwiększone z 7500-9000 obr/min.

Nowa skrzynia przekładniowa Moskwicza 412. Moskwicz

W podwoziu samochodu zastosowano zmodernizowane amortyzatory, wzmocniono półosie i zastosowano szereg ułożyskowań samosmarnych, eliminując łącznie 20 punktów smarowania. Istotną zmianą wpływającą na bezpieczeństwo jazdy jest zastosowanie w układzie hamulcowym podciśnieniowego urządzenia wspomagającego.

We wnętrzu wozu zwraca uwagę przeniesienie dźwigni zmiany biegów na podłogę, przez co operowanie skrzynią biegów staje się lżejsze i bardziej precyzyjne.

Dźwignia zmiany biegów usytuowana jest na obudowie wału napędowego samochodu. Moskwicz

Inaczej usytuowano fotele kierowcy i pasażera obok; są one znacznie wygodniejsze od dotychczasowych. Podłokietniki umieszczone na drzwiach samochodu rzeczywiście trafiają na łokieć kierowcy.

Fragmenty nowych rozwiązań nadwoziowych. Moskwicz

Lepsza jest wykładzina tablicy rozdzielczej, a oświetlenie wnętrza może też następować poprzez wyłącznik drzwiowy. Dla pasażerów na tylnych siedzeniach przewidziano popielniczkę.

https://magazynauto.pl/wiadomosci/zil-jakiego-nie-znamy-prezentacja-modelu-zil-4104-motor-nr-6-1984,aid,2952

Zmiany nadwoziowe objęły tylko elementy oświetlenia samochodu. Z przodu znalazły się prostokątne reflektory (podobne jak w Wartburgu), a w tylnej części wozu też zastosowano zmieniony, poziomy zestaw lamp. Inne elementy nadwozia pozostały niezmienione.

Tylne zblokowane światła samochodu są umieszczone poziomo, z wyjątkiem świateł pozycyjnych o dotychczasowym kształcie. Moskwicz

Moskwicz 412 – dane techniczne

Marka — MOSKWICZ.

Model — 412.

Wytwórnia — Moskowskij Zawod Małolitrażnych Awtomobilej, Moskwa, ZSRR.

Silnik — benzynowy, czterosuwowy, górnozaworowy z wałkiem rozrządu w głowicy, chłodzony płynem, rzędowy, pionowy, pochylony pod kątem 20°. Ilość cylindrów — 4. Średnica cylindra x skok tłoka — 82 x 70 mm. Pojemność skokowa — 1478 cm3. Stopień sprężania — 8,8 (liczba oktanowa paliwa 93). Moc maksymalna — 75 KM DIN przy 5800 obr/min. Maksymalny moment obrotowy — 11,3 kGm przy 3400 obr/min. Układ chłodzenia — zamknięty, wentylator odłączany samoczynnie sprzęgiem elektromagnetycznym. Gaźnik — K 126 N.

Instalacja elektryczna — 12 V. Prądnica prądu przemiennego (alternator) — 450 W. Akumulator 48 Agodz., biegun ujemny połączony z masą. Świece zapłonowe 225 z gwintem o długości 19 mm.

Przeniesienie napędu — z silnika umieszczonego z przodu samochodu na tylne koła. Sprzęgło — suche, jednotarczowe, sterowane hydraulicznie, średnica tarcz — 203 mm. Skrzynia przekładniowa synchronizowana na wszystkich biegach o przełożeniach: I b —3,49, II b — 2,04, III b — 1,33, IV b — 1. Przekładnia główna o kołach stożkowych i zazębieniu hypoidalnym — przełożenie 4,22. Ogumienie 6.00-13.

Zawieszenie kół przednich — niezależne na wahaczach poprzecznych, sprężyny śrubowe, tłumiki drgań, stabilizator.
Zawieszenie kół tylnych — sztywna oś, wzdłużne, półeliptyczne resory piórowe, tłumiki drgań.

Mechanizm kierowniczy — ślimak globoidalny z podwójną rolką. Średnie przełożenie — 17.

Hamulce — bębnowe z mechanizmem wspomagającym. Całkowita powierzchnia okładzin ciernych — 740 cm3.

Wymiary — rozstaw osi/rozstaw kół przód x tył —2400/1237 x 1227 mm. Długość x szerokość x wysokość — 4090 x 1550 x 1440. Prześwit — 178 mm. Masa pojazdu — 960 kg. Masa pojazdu gotowego do drogi — 1065 kg. Obciążenie osi przód/tył — 48/52%. Pojemność zbiornika paliwa — 46 litrów.

Dane trakcyjne (fabryczne) Szybkość maksymalna — 145 km/godz. Przyspieszenia ze startu stojącego do 80 km/godz. — 11,3 sek, do 100 km/godz. —18,7 sek.

„Motor” nr 42 z 19 października 1969 r.

Tekst: St. Szelichowski; „Motor” 42/1969